ସାପ ଆରୁ ବେଙ୍ଗର କଥାନୀ - Sambalpuri Story | Koshali Kahani

 ସାପ ଆରୁ ବେଙ୍ଗର କଥାନୀ : ଗୁଟେ ଶିକ୍ଷଣୀୟ ସମ୍ବଲପୁରୀ କାହାଣୀ

Sambalpuri Story, Koshali Gapa,

୧. ଗଙ୍ଗଦତର ପ୍ରତିଶୋଧ ଆରୁ ସାପ୍ ସାଙ୍ଗେ ଦୋସ୍ତି

ଗୁଟେ ପୁରୁଣା କୁଁଆ (କୂଅ) ଭିତରେ ବେଙ୍ଗମାନକର ରଜା ‘ଗଙ୍ଗଦତ’ ନିଜର ପରିବାର ଆରୁ ସାଙ୍ଗମାନକର ସାଙ୍ଗେ ରହୁଥିଲା। ଗଙ୍ଗଦତ ନିଜକୁ ରଜା ବୋଲି କହୁଥିଲା, ହେଲେ ବାକି ବେଙ୍ଗମାନେ ତାକେ ଜମା ବି ଖାତିର ନାଇଁ କରୁଥିଲେ। ଗଙ୍ଗଦତ ମନେ ମନେ ବହୁତ ରାଗୁଥିଲା ଆରୁ ସେମାନକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେବାର ଲାଗି ସୁଯୋଗ ଖୋଜୁଥିଲା।

ଗୁଟେ ଦିନ ଗଙ୍ଗଦତ ଦେଖଲା ଯେ ଗୁଟେ ବଡ଼ କଲା ସାପ ଗାତ ଭିତରକେ ଯାଉଛେ। ସେ ଚିନ୍ତା କଲା, "ଇଟା ବହୁତ ବଢ଼ିଆ ସୁଯୋଗ ଆଏ। ମୁଇଁ ଯଦି ଇ ସାପ ସାଙ୍ଗେ ଦୋସ୍ତି କରିକରି କୁଁଆ ଭିତରକେ ନେଇଯିମି, ତେବେ ସେ ବାକି ସବୁ ବେଙ୍ଗମାନକୁ ଖାଇ କରି ଶେଷ କରିଦେବା।" କୁହାଯାଇଛେ କି, "ଆପଣା କାମ ସାଧ୍‌ବାର ଲାଗି ଶତ୍ରୁ କେ ଶତ୍ରୁ ସାଙ୍ଗେ ଲଢ଼େଇ ଦେବାର ଉଚିତ୍, କେଁଟା କେ କେଁଟା ଥି ହିଁ ବାହାର କରାଯାଇସି।"

ଗଙ୍ଗଦତ ସାପ ପାଖକେ ଗଲା ଆରୁ କହିଲା, "ଏ ବନ୍ଧୁ! ଟିକେ ବାହାରକେ ଆସ।" ସାପଟା ଅଜବ୍ ସ୍ୱର ଶୁନି କରି ବାହାରକେ ଆସଲା ଆରୁ ପଚାରଲା, "ତୁଇ କିଏ? ମୋର ତ ଏନ୍ତା କେହି ବନ୍ଧୁ ନାଇଁନ।" ଗଙ୍ଗଦତ କହିଲା, "ମୁଇଁ ବେଙ୍ଗମାନକର ରଜା ଗଙ୍ଗଦତ, ତୁମର ସାଙ୍ଗେ ଦୋସ୍ତି କରବାର ଲାଗି ଆସିଛେ।" ସାପଟା ହସଲା ଆରୁ କହିଲା, "ଘାସ ଆରୁ ନିଆଁର ଦୋସ୍ତି କେଭେ ହେଇପାର୍‌ବା କାଏଁ? ତୁଇ ମୋର ଖାଦ୍ୟ ଆଉ ମୁଇଁ ତୋର ଖାଦକ।"

୨. କୁଁଆ ଭିତରେ ସାପର ଭୋଜି :- 

ଗଙ୍ଗଦତ ସାପକୁ ବୁଝେଇ କରି କହିଲା, "ମୋର ନିଜର ଲୋକ ମୋତେ ଅପମାନ ଦେଇଛନ୍, ମୁଇଁ ସେମାନକୁ ବିନାଶ କରବାର କେ ଚାହୁଁଛେ। ତୁମେ ମୋର ସାଙ୍ଗେ କୁଁଆ ଭିତରକେ ଚାଲ, ସେଠାନେ ଗୁଟେ ବଢ଼ିଆ ଗାତ ଅଛେ। ମୁଇଁ ଯାହାକୁ ଦେଖେଇ ଦେମି, ତୁମେ ତାକୁ ହିଁ ଖାଇବ।"

ସାପଟା ବୁଢ଼ା ହେଇଯାଇଥିଲା, ସେ ଚିନ୍ତା କଲା ବାହାରେ ବୁଲି କରି ଶିକାର କରବାର ଠାନୁ ଇଟା ବହୁତ ସହଜ କାମ ଆଏ। ସେ ରାଜି ହେଇଗଲା। ଦୁହେଁ କୁଁଆ ଭିତରକେ ଗଲେ। ପ୍ରତିଦିନ ଗଙ୍ଗଦତ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ବେଙ୍ଗକୁ ଦେଖେଇ ଦିଏ ଆରୁ ସାପ ତାକୁ ମାରି କରି ଖାଇଯାଏ। ଏନ୍ତା କରି କରି କୁଁଆର ସବୁ ବେଙ୍ଗ ଶେଷ ହେଇଗଲେ।

୩. ନିଜର ବୁଦ୍ଧିରେ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଲା ଗଙ୍ଗଦତ

ଶେଷେ ଯେତେବେଳେ ସବୁ ବେଙ୍ଗ ସରିଗଲେ, ଖାଲି ଗଙ୍ଗଦତର ପରିବାର ବାକି ରହିଲେ। ସାପ କହିଲା, "ଏବେ ମୋତେ ଭୋକ ଲାଗୁଛେ, ମୁଇଁ କାଣା ଖାଇମି?" ଗଙ୍ଗଦତ ଡରିଗଲା। ସାପଟା ଗୁଟେ ଗୁଟେ କରି ଗଙ୍ଗଦତର ପୁଅ ଆରୁ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ବି ଖାଇଦେଲା। ଏବେ ଗଙ୍ଗଦତ ଏକଲା ବାକି ରହିଲା। ସାପ କହିଲା, "ଆଜି ଯଦି ଖାଦ୍ୟ ନାଇଁ ଦେବୁ, ତେବେ ତୋତେ ଖାଇଦେମି।"

ଗଙ୍ଗଦତ ନିଜର ଭୁଲ୍ ବୁଝିପାରଲା। ସେ ବୁଦ୍ଧି ଖଟେଇ କରି କହିଲା, "ବନ୍ଧୁ, ତୁମେ ବ୍ୟସ୍ତ ନାଇଁ ହୁଅ। ମୁଇଁ ବାହାରକେ ଯାଉଛେ ଆରୁ ପାଖ କୁଁଆର ବେଙ୍ଗମାନକୁ ଭୁଲେଇ କରି ଏଠାକେ ଘେନି ଆସମି।" ସାପଟା ଲୋଭରେ ରାଜି ହେଇଗଲା। ଗଙ୍ଗଦତ କୁଁଆର ଦଉଡ଼ି ସାହାଯ୍ୟରେ ବାହାରକେ ଆସଲା ଆରୁ ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇ କରି ପଳେଇଲା। ସାପଟା ଭୋକେ ଅପେକ୍ଷା କରି କରି ଶେଷେ ସେଠାନେ ରହିଗଲା।

ଶିକ୍ଷା: କେଭେ ବି ନିଜର ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାର ଲାଗି ଦୁଷ୍ଟ ଶତ୍ରୁର ସାହାଯ୍ୟ ନେବାର ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ। ଏନ୍ତା କଲେ ଶେଷେ ନିଜର ହିଁ ବିନାଶ ହେଇଥାଏ।