ସିଂହ ଆରୁ ଠେକୁଆ ର କଥାନି। Koshali popular Sambalpuri Panchatantra story

ଶିଂହ ଆରୁ ଠେକୁଆର କଥାନି | Sambalpuri Panchatantra Story: The Lion and the Rabbit

Famous Panchatantra stories in Sambalpuri language

ଏକଦା ଗୁଟେ ବଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ୍‌ଥି ‘ଭାସୁରକ’ ନାମର ଗୁଟେ ଶିଂହ ରହୁଥିଲା। ସେ ବହୁତ୍ ବଲୁଆ ଆରୁ ପରାକ୍ରମୀ ଥିଲା। ସେ ଜଙ୍ଗଲର୍ ସବୁ ପଶୁ-ପକ୍ଷୀମାନକୁ ମାରି କରି ଖାଇ ଯାଉଥିଲା। ଦିନେ ଜଙ୍ଗଲର୍ ସବୁ ପଶୁମାନେ ମିଶି କରି ଶିଂହ ପାଖକେ ଗଲେ ଆରୁ ନେହୁରା ହେଇ କରି କହିଲେ, "ମହାରାଜ! ଆପଣ ଦିନକୁ ଦିନ ବହୁତ୍ ପଶୁମାନକୁ ମାରୁଛନ୍। ଯଦି ଏନ୍ତା ହେବା, ତେବେ ଜଙ୍ଗଲ୍ ଶୂନ୍ୟ ହେଇଯିବା। ଆମେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରୁଛୁ କି ଆପଣକର୍ ଭୋଜନ୍ ଲାଗି ଆମେ ରୋଜ୍ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ପଶୁ ପଠାମୁ।"

ଶିଂହ କହିଲା, "ଠିକ୍ ଅଛେ, ହେଲେ ଯେନ୍ ଦିନ ପଶୁ ନାଇଁ ଆସେ, ସେ ଦିନ ମୁଇଁ ସବୁକୁ ମାରି କରି ଖାଇଦେମି।"

ବୁଦ୍ଧିଆ ସଶାର ଚାଲାକି

ଏନ୍ତା କରି ଦିନ ପରେ ଦିନ ବିତିଗଲା। ଦିନେ ଗୁଟେ ଛୋଟ୍ ସଶା (ଠେକୁଆ) ର ପାଳି ପଡ଼ଲା। ସଶାଟା ବହୁତ୍ ବୁଦ୍ଧିଆ ଥିଲା। ସେ ଶିଂହ ପାଖକେ ଯିବାର ବେଲେ ବାଟ୍‌ଥି ଗୁଟେ କୁଆଁ (Well) ଦେଖଲା। କୁଆଁ ଭିତରକେ ଚାହିଁକରି ସେ ନିଜର୍ ଛାଇ ଦେଖଲା ଆରୁ ତାର୍ ମନ୍‌ଥି ଗୁଟେ ବୁଦ୍ଧି ଆସଲା। ସେ ଜାଣିଶୁଣି ଶିଂହ ପାଖକେ ଯିବାର୍‌ଥି ଡେରି କଲା।

ଶିଂହ ଭୋକେ ଆଉଟୁପାଉଟୁ ହେଇ କରି ଗରଜୁଥିଲା। ସଶାକେ ଦେଖି କରି ସେ ରାଗ୍‌ଥି କହିଲା, "ତୁଇ ଗୁଟେ ତ ଛୋଟ୍ ଚିଜ୍, ପୁଣି ଏଡ଼େ ଡେରି କରି କାଏଁଲାଗି ଆସଲୁ?"

ସଶାଟା କହିଲା, "ଆଜ୍ଞା! ମୋର କିଛି ଦୋଷ ନାଇଁ। ମୋର ସାଙ୍ଗେ ଆଉ ତିନ୍‌ଟା ସଶା ଆସୁଥିଲେ, ହେଲେ ବାଟ୍‌ଥି ଆଉ ଗୁଟେ ବଡ଼ ଶିଂହ ଆମକୁ ଅଟକାଲା। ସେ କହିଲା କି ସେ ହେଉଛେ ଇ ଜଙ୍ଗଲର୍ ରଜା। ସେ ବାକି ତିନ୍‌ଟା ସଶାକେ ଖାଇଦେଲା ଆରୁ ମୋତେ ଆପଣକୁ ସମାଚାର ଦେବାଲାଗି ପଠାଲା।"

କୁଆଁ ଭିତରର୍ ଶତ୍ରୁ ଆରୁ ଶିଂହର ମୃତ୍ୟୁ

ଇ କଥା ଶୁଣି କରି ଭାସୁରକ ଶିଂହ ରାଗ୍‌ଥି ଜଲିଗଲା। ସେ କହିଲା, "କିଏ ସେ? ମୋତେ ଏବେ ସେଠାନେ ନେଇ କରି ଚାଲ।" ସଶାଟା ଶିଂହକେ ସେ କୁଆଁ ପାଖକେ ନେଇଗଲା। କୁଆଁ ଭିତରକେ ଦେଖାଇ କରି ସଶା କହିଲା, "ମହାରାଜ! ଦେଖୁନ୍, ସେ ଶିଂହଟା ଇ କୁଆଁ ଭିତରେ ଲୁଚି କରି ଅଛେ।"

ଭାସୁରକ କୁଆଁ ଭିତରକେ ଚାହିଁଲା ଆରୁ ପାଣିଥି ନିଜର୍ ଛାଇ ଦେଖଲା। ସେ ଭାବଲା କି ସେଟା ସତେ ଗୁଟେ ଶିଂହ ଆୟେ। ସେ ଜୋର୍‌ଥି ଗରଜଲା, ତେବେ କୁଆଁ ଭିତରୁ ବି ଗର୍ଜନର୍ ଶବ୍ଦ (Echo) ଆସଲା। ରାଗ୍‌ଥି ପାଗଲ୍ ହେଇ କରି ଭାସୁରକ ସେ ଶିଂହକେ ମାରବାର୍ ଲାଗି କୁଆଁ ଭିତରକେ ଡିଆଁ ମାରଲା ଆରୁ ସେଠାନେ ବୁଡ଼ି କରି ମରିଗଲା।

ଦମନକ ଆରୁ ପିଙ୍ଗଳକର୍ କଥା (Panchatantra Context)

ସଶାଟା ଫେରି କରି ଜଙ୍ଗଲ୍‌ର ସବୁ ପଶୁମାନକୁ ଖୁସି ଖବର ଦେଲା। ସେଦିନୁ ସବୁ ପଶୁ ଖୁସିଥି ରହିଲେ। ଏହି ଗପଟା କହି ସାରି କରି 'ଦମନକ' ନାମର ଶୃଗାଳଟା (Jackal) କହିଲା, "ବୁଦ୍ଧି ଯାର୍, ବଲ୍ ତାର୍।" ଅର୍ଥାତ୍ ଯାହାର୍ ପାଖେ ବୁଦ୍ଧି ଅଛେ, ସେ ହିଁ ସବୁଠୁ ବଲୁଆ।

ଦମନକ ନିଜର୍ ବୁଦ୍ଧି ଲଗେଇ କରି ଶିଂହ 'ପିଙ୍ଗଳକ' ଆରୁ ବଳଦ 'ସଂଜୀବକ' ଭିତରେ କଳି ସୃଷ୍ଟି କଲା। ସେ ପିଙ୍ଗଳକକେ କହିଲା କି ସଂଜୀବକ ତାର୍ ଶତ୍ରୁ ଆୟେ ଆରୁ ସେ ତାକୁ ମାରି କରି ରଜା ହେବାକେ ଚାହୁଁଛେ। ଏନ୍ତା କରି ସେ ଦୁଇ ବନ୍ଧୁକେ ଅଲଗା କରିଦେଲା।

ଶିକ୍ଷା (Moral of the Story):

"ବୁଦ୍ଧି ବଲେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଶତ୍ରୁକେ ବି ହରେଇ ହେସି।" (Wisdom is stronger than physical strength.)