ସାପ୍ ପୁଅର୍ ବିହା - ଏକ୍ ସୁନ୍ଦର୍ ସମ୍ବଲପୁରୀ ଲୋକ୍ କଥା (Sap Puar Biha - A Beautiful Sambalpuri Folk Tale)

 ସାପ୍ ପୁଅର୍ ବିହା: ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଏକ୍ ପୁରାନି ଲୋକ୍ କଥା (Sap Puar Biha Story in Sambalpuri)

Sambalpuri Lok Katha

ପଦନପୁର ଗାଁର୍ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆର ତାର୍ ସାପ୍ ପୁଅ (The Brahmin and His Snake Son)

ବହୁତ୍ ପୁରାନା କଥା ଆଏ। ପଦନପୁର ନାମେ ଗୁଟେ ଗାଁ ଥିଲା। ସେଠାନେ ଗୁଟେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆର ତାର୍ ମାଇପି (ବ୍ରାହ୍ମଣୀ) ରହୁଥିଲେ। ତାକର୍ କେହି ପିଲାପିଲି ନାଇଁ ହେଉଥିଲେ, ସେଥିଲାଗି ଦୁହିଁଙ୍କର ମନ୍ ବହୁତ୍ ଦୁଃଖ୍ ଥିଲା। ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କେତେ ପ୍ରକାର ବ୍ରତ କଲା ଆର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭଗବାନକେ ଡାକି ଡାକି କହୁଥିଲା, "ହେ ପ୍ରଭୁ! ଆମର୍ କୁଲେ ଗୁଟେ ପିଲା ଦିଅ।"

ଭଗବାନ ତାକର୍ କଥା ଶୁଣଲେ। କିଛି ଦିନ ପରେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା ଆର ଗୁଟେ ପିଲା ଜନ୍ମ ଦେଲା। ହେଲେ ସେଟା ମନୁଷ୍ୟ ପିଲା ନାଇଁଥିଲା, ସେଟା ଥିଲା ଗୁଟେ ସାପ୍ ଛୁଆ। ଇ କଥା ଶୁଣି ଗାଁ ଲୋକେ ଆଚମ୍ବିତ ହେଇଗଲେ। ସମସ୍ତେ କହିଲେ, "ଇଟା କାଣା ହେଲା? ଇ ସାପ୍ କେ ମାରି ଦିଅ, ନାଇଁହେଲେ ବଡ୍ ହେଲେ ଇଟା ବିପଦ୍ ହେବା।" ହେଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ-ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କାହାର କଥା ନାଇଁ ଶୁଣଲେ। ସେ ସାପ୍‌କେ ନିଜର ପୁଅ ବଲି ମାନି କରି ପାଲ୍‌ଲେ।

ସାପ୍ ପୁଅର୍ ବିହା ଲାଗି ବ୍ରାହ୍ମଣୀର୍ ଜିଦ୍ (The Mother's Wish for Marriage)

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନିଜର୍ ସାପ୍ ପୁଅକେ ବହୁତ୍ ସୁଆଗ୍ କରୁଥିଲା। ତାକେ ଗାଧେଇ ଦେଇ କରି ଦୁଧ୍-ଭାତ୍ ଖୁଆଉଥିଲା ଆର ଗୁଟେ ପେଡ଼ି ଭିତରେ ନରମ ବିଛନା କରି ଶୁଆଉଥିଲା। ସମୟ ବିତିଗଲା, ସାପ୍ ପୁଅ ବଡ଼ ହେଇଗଲା। ଗାଁର ପିଲାମାନେ ବିହା ହେଉଥିଲେ, ବାଜା ବାଜୁଥିଲା। ଇଟା ଦେଖି ବ୍ରାହ୍ମଣୀର ମନ୍ ପୁଣି ଦୁଃଖ୍ ହେଲା। ସେ ଭାବ୍‌ଲା, "ମୋର୍ ପୁଅ କାଣା ବିହା ନାଇଁ ହୁଏ?"

ଦିନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୂଜା ସାରି ଘରକେ ଫିର୍‌ଲା ବେଲକେ ଦେଖଲା ଯେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କାନ୍ଦୁଛେ। ବ୍ରାହ୍ମଣ ପଚାର୍‌ଲା, "କାଣା ହେଲା? କାଁ କରି କାନ୍ଦୁଛୁ?"

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କହିଲା, "ସଭେ ନିଜର୍ ପୁଅର୍ ବିହା କରି ବହୁ ଘରକେ ଆନୁଛନ୍। ମୋର୍ ପୁଅ ବଡ଼ ହେଇଗଲାଣ, ତୁମେ ତାର୍ ବିହା କଥା କାଁ କରି ନାଇଁ କହୁଛ?"

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଚମ୍ବିତ ହେଇ କହିଲା, "ସାପ୍ ପୁଅକେ କିଏ ଝିଅ ଦେବା ଗୋ?" ହେଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଏକା ଜିଦ୍ ଧର୍‌ଲା, "ମୋର୍ ପୁଅର୍ ବିହା ଇ ବଛର ହେବା ଦରକାର୍।"

 ବୋହୂ ଖୁଜ୍‌ବାର୍ ଆର ବିହା (Searching for the Bride)

ବ୍ରାହ୍ମଣ ବଡ଼ ଅଡୁଆରେ ପଡ଼ିଗଲା। ସେ ସହରକେ ଗଲା ନିଜର୍ ଗୁଟେ ସାଙ୍ଗ୍ ଘରକେ। ସାଙ୍ଗ୍ ପଚାର୍‌ଲା, "କେନ୍ତା ଆସିଛ?" ବ୍ରାହ୍ମଣ କହିଲା, "ପୁଅ ଲାଗି ଝିଅ ଖୁଜୁଛେଁ।" ସାଙ୍ଗ୍ ଖୁସି ହେଇ କହିଲା, "ମୋର୍ ଝିଅ ଅଛେ, ମୁଇଁ ତୁମର୍ ପୁଅ ସାଙ୍ଗେ ବିହା କରେଇ ଦେମି।" ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୁଅକୁ ଦେଖିବାକୁ କହିଲେ ବି ସାଙ୍ଗ୍ ଜମା ନାଇଁ ମାନଲା, ସେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଉପରେ ପୁରା ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲା। ସେ ନିଜର୍ ଝିଅକେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସାଙ୍ଗେ ପଠେଇ ଦେଲା।

ଘରକେ ଆସିଲା ପରେ ଗାଁ ଲୋକେ ଝିଅକେ ବହୁତ୍ କହିଲେ, "ଆରେ ଇଟା ସାପ୍ ପୁଅ ଆଏ, ତାକେ ବିହା ନାଇଁ ହୁଅ।" ହେଲେ ସେ ଝିଅ ଧରମି ଥିଲା। ସେ କହିଲା, "ମୋର୍ ବାପା ସତ୍ୟ କରିଛନ୍, ମୁଇଁ ଇ ସାପ୍‌କେ ହିଁ ବିହା ହେମି।" ଶେଷରେ ସାପ୍ ପୁଅ ସାଙ୍ଗେ ଝିଅର୍ ବିହା ହେଇଗଲା।

ସାପ୍ ପୁଅର୍ ରହସ୍ୟ ଆର ମୁକ୍ତି (The Secret and Redemption)

ବିହା ପରେ ବହୁ (ଝିଅ) ଶାଶୂ-ଶଶୁରର୍ ବହୁତ୍ ସେବା କଲା। ଦିନେ ରାତିରେ ସେ ଦେଖଲା ଯେ ସାପ୍‌ ପେଡ଼ି ଭିତରୁ ଗୁଟେ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର୍ ରାଜକୁମାର ବାହାରି ଆସୁଛେ। ଝିଅ ଡରିଗଲା, ହେଲେ ସେ ଯୁବକ କହିଲା, "ଡର ନାଇଁ, ମୁଇଁ ତୁମର୍ ସ୍ୱାମୀ ଆଏ।" ସେ ଝିଅକେ ବିଶ୍ୱାସ କରେଇବା ଲାଗି ପୁଣି ସାପ୍ ଖୁଲ ଭିତରେ ପଶି ସାପ୍ ହେଇଗଲା ଆର ଫେର୍ ବାହାରି କରି ମଣିଷ ହେଇଗଲା। ଇଟା ଦେଖି ଝିଅ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା।

ଦିନେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଶୁଣଲା ଯେ ବହୁର୍ ଘର ଭିତରୁ କାହାର କଥାବାର୍ତ୍ତା ଶୁଭୁଛେ। ସେ ରାତିରେ ଲୁଚି କରି ଦେଖଲା ଯେ ସାପ୍ ଖୁଲ ଭିତରୁ ଗୁଟେ ସୁନ୍ଦର୍ ପୁଅ ବାହାରୁଛେ। ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ତରଫା କରି ଭିତରକେ ଗଲା ଆର ସେ ସାପ୍ ଖୁଲ (Skin) କେ ନିଆଁରେ ପୁଡ଼ି ଦେଲା।

ସାପ୍ ପୁଅ ତୁରନ୍ତ ମଣିଷ ରୂପ ପାଇଗଲା ଆର ମା'ର୍ ଗୁଡ଼େ ପଡ଼ି କହିଲା, "ମାଆ! ତୋର୍ ଲାଗି ଆଜି ମୁଇଁ ଶାପ୍ ରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଲି। ମୁଇଁ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର୍ ଅଭିଶାପ୍ ଲାଗି ସାପ୍ ହେଇଥିଲି। ଯେବେ କେହି ମୋର୍ ସାପ୍ ଖୁଲକେ ପୁଡ଼ି ଦେବା, ସେବେ ମୁଇଁ ମୁକ୍ତି ପାଏମି ବଲି ଶାପ୍ ଥିଲା।"

ଏହାପରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ, ବ୍ରାହ୍ମଣୀ, ପୁଅ ଆର ବୋହୂ ସଭେ ମିଶି କରି ହସଖୁସିରେ ରହିଲେ।

ଶିକ୍ଷା (Moral of the Story)

ଇ କାହାଣୀରୁ ଆମକୁ ଇଟା ଶିକ୍ଷା ମିଲ୍‌ସି ଯେ, ଭକ୍ତି ଆର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲେ ଭଗବାନ ସବୁ ଦୁଃଖ୍ ଦୂର କରସନ୍ ଆର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର୍‌ଲେ ଶେଷରେ ଫଳ ମିଠା ହୁଏ।